واي سميرااشکم دراومد...!دارم اين آهنگ ولادت لملم رضاروگوش ميدم...!

دقيقا حرف دلمان را زدي . . .
معضلي به نام بزرگ شدن . . .
مزخرف ترين و ناگزيرانه ترين چيزي
که عذاب مي دهد اين روز ها ما را




معرکه بود مهربان . . .
قلمت استوار

مرادرديست اندردل اگرگويم زبان سوزد...وگرپنهان کنم دردل چومغزاستخوان سوزد!

مثل هميشه عالي بودسميراي من...!فداي اون دلت بشم الهي!!!
کاملامشخصه که واس سوم شخص ي
بود...(؟؟؟)
بگذاراشک ازچشمان من جاري شود...بگذاربراي توبگريم...ازاشک خايم گله مکن چراکه من غريبم...من گنگ بودم وخاموش...!!!
دوس دارم عزيزدل مهلا!