هر که او را مسيح در نفس است
جاي او در ميانه قفس است
هر کجا مرغک خوش الحاني ست
مبتلا و اسير و زنداني ست
ماهي از رقص دلفريب خودش
مي کند تّنگ را نصيب خودش
برّه چون مزّه اش لذيذتر است
نزد قصّاب خود عزيزتر است
هر که حُسني به طالعش دارد
روزگارش چنين بيازارد
سيه آواز و چهره اي چو کلاغ
به رهايي پرد ميانه باغ...
هر قناري چو قار قار کند
خويش را از قفس کنار کند
يا کلاغ و رهايي و ويله گي
يا قناري و اين قفس زدگي
باز در تُنگ،در قفس بودن
بهتر از زشت و بد نفس بودن... مجتبي كاشاني

قالبت خيلي قشنگه ديگه عوضش نکن...