واي سميرا عکسش محشره
البته مطلبش هم همين طور
سلام قشنگم خوبي؟؟؟؟
چه خبرا؟؟؟خوش ميگذره؟؟؟
يه راهنمايي ازت ميخوام اگه ميشه يه اسم قشنگ براي وبلاگ جامعه شناسي بهم ميگي درست کنم عزيزم؟ت اگه ميشه بهم بگو کي ان هستي که باهم بحرفيم!!!
منتظرما وباي!!!
سلام سميراجوووووووووووووووووووووووووووووووووووووني خودم
الهي چقدرقشنگ.چقدراين نوشتتو دوس دارم انگارحرف دل من بود
سميرادلم واس تو واس راهنمايي واس کاکائوخوردنات واس دفتر خانم وظيفه واس حرفاي خانم اميري تنگ شده راستي هنوزم کاکائو دوس داري
سميرادلم برات تنگ شده واس دلداري دادنات واس اون سالن طبقه بالا که هميشه موقع گريه کردن ميرفتم اونجا وتوهم ميومدي
سممممممممممممممممممميرا
چقدر سختهکسي رو که دوستش داري نتوني بهش بگي که دوستش داري وچقدربده که کسي تورو دوست داشته باشه واينو نتونه بهت بگه . . .چقدر سختهتو چشاي کسي که تمام عشقت رو ازت دزديد وبجاش يهزخم هميشگي رو قلبت هديه داد زول بزني و بجاي اينکهلبريز کنيد و نفرت شي حس کني که هنوز هم دوسش داري . . .
چقدر سختهدلت بخواد سرتو باز به ديواري تکيه بدي کهيبار زير آوار غرورش همه وجودت له شده . . .
سلام سميرا جونم خوبي؟؟؟؟
خيلي مطلبت قشنگ بود درست مثله هميشه...
کاشکي منم ميتونستم نوشتن رو ادامه بدم ولي نشد يعني احساس کرذم تواناييش رو ندارم الانم کلا نذاشتمش کنار وگاهي اوقات مينويسم!!!برام دعا کن اين روزا اصلا حالم خوب نيست...
کاشکي پيشم بودي سميرا...