دلم براي نگاه هاي خانوم وظيفه ... دلم براي عصبانيت هاش ... براي روزايي کهآدم از نگاهاش آب مي شد مي رفت تو زمين ... براي اون روزايي که مي گفت چرا چشاتون باروني شده ... من دلم تنگ است ... اين جا تو سيل هم پشت اين پرده ي چشمانت جمع بشود با يک لبخند مصنوعي روي صورتت کار تمام است ... کور مي شوند چشم ها انگار ... من خانوم وظيفه رو مي خوام که يه نگاه ميکرد ناراحتي رو از تو چشات مي خوند ... دلم براي گل آوردنامون تنگ شده ... براي گل هايي که روي ميزش خشکشون مي کرد و ارزش هايي که واس احساسمون قائل بود ... فاطمه ي من ارزشش را ندارد ... ارزشش را ندارد خودت را اذيت کني ...