واي سميرا....

يه جوري شدم...

واي سميرا خودتي همون سميراي راهنمايي من که عاشق کاکائو بود چقدر بزرگترشدي انگار قد100ساله نديدمت اما نه قيافت هيچ تغيري نکرده همون معصوميت قبل توش موج ميزنه

شرمنده انقد از ديدنت حتي توي عکس خوشحال شدم که يادم رفت سلام کنم سلام سميراي عزيزم

دارمديوونه ميشم

با اين نتنت و عكست.....از دست تو

اي شما که به انسان بودن معني داديد و به آزادي جان! و به ايمان و اميد، ايمان و اميد! و با مرگ شکوهمند خويش به حيات، زندگي بخشيديد .

آري اي دو تن!

از آن روز دردناک که خيال نيز از تصورش مي هراسد و دل از دردش پاره مي شود، چشم هاي اين ملت از اشک خشک نشده است .

توده ما قرن هاست که در غم شما و در عشق به شما مي گريد. مگر نه عشق تنها با اشک سخن مي گويد.

دکترعلي شريعتي