عشق پیراهنی از شعله به جانم کرده
بعد آواره ترین روح جهانم کرده
گاه مجنون لقبم داده و دور از همگان
خون جگر ، سوی در و دشت روانم کرده
گاه حلاج مرا خوانده به هر گوشه ی خاک
بهر سوزانده شدن نام و نشانم کرده
گاه با هرچه شکوفه است مرا غرق بهار
گاه بی چلچله ها رنگ خزانم کرده
آسمان در پر من ریخته یک روز عزیز
روز دیگر به قفس مرثیه خوانم کرده
حکم کرده است دلم خانه ی غم ها باشد
ابر ها را همه سهم مژه گانم کرده
_سید محمد ضیا قاسمی _
پینوشت : از کتاب باغ های معلق انگور که یکی از دوستام تولدم بهم داده بود خوشم اومد ازش گفتم بذارمش این جا ... ;)
