که گفته همه ی آدم ها همیشه باید حوصله ی همه چیز و همه کس را داشته باشند ؟

یک وقت هایی باید حوصله نداشته باشی تا دلت تنگِ روز هایی شود که حوصله ی همه چیز و همه کس را داشتی ...

یک وقت هایی داد زدن و بد اخلاقی لازم میشود ... برای این که دیگران بفهمند آدم چوب خشک نیست که یا خوش اخلاق باشد یا بد اخلاق .. هر آدمی قابلیت تبدیل شدن به یک موجود جیغ جیغو بد اخلاق را دارد ...

یک وقت هایی خوب است دل آدم ها کوچک باشد زود بهشان سر هیچ و پوچ بر بخورد و ناراحت بشوند ... به هر حال آدم ها دیوار که نیستند ... یک وقت هایی توی ذوقشان می خورد گاهی دلشان می خواهد اصلا به راحتی سر کوچکترین مسائل اخم هایشان را در هم بکشند  و بهشان بر بخورد ...

یک وقت هایی باید کتاب هایت را پرت کنی یک طرف بی خیال آزمون جامع روز شنبه ات بشینی و تازه حتی ادای آدم هایی که نگران درس های روی هم تلنبار شده اشان هستند را هم در نیاوری .... و بی خیال ساعت را نگاه کنی که کم کم دارد به پایان روز نزدیک میشود ... درس نخواندن را گذاشته اند برای همین روز ها ...

یک وقت هایی به جاست که آدم کاسه ی صبرش پر شود ... که همه فکر نکنند کاسه ی صبر آدم ها همیشه جا دارد و حالا حالا ها مانده تا به مرحله ی سر رفتن برسد ... خب بشکه که نیست ... کاسه است پر میشود ...

چه اشکالی دارد ؟

یک وقت هایی باید یکی بیاید به دیگران یاد آوری کند که با موجودی طرفند به اسم آدم ...

و آدم ها حق دارند که بداخلاق شوند ، بی حوصله و بی اعصاب باشند ، داد بزنند ، دلشان بشکند ، گریه کنند ...

این حق آدم هاست ... با روبات که طرف نیستند ...

یک وقت هایی باید به این دیگران گفت بگذارید آدم از حقوق طبیعی اش استفاده کند ...

پینوشت : صرفا یک درد دل بود ...

پینوشت بعدی : گاهی یک حرف هایی مثل سوزن گوشه ی دل گیر میکنند ... وقت و بی وقت فرو میروند  به عمق احساست و ... آن وقت تو می مانی و  این چشم های نامرد که بی توجه به جا و زمان تو را لو می دهند ...

پینوشت بعدی بعدی : هیچی دیگه ... خواستم یه چی بگم ... منصرف شدم ...